Kenniscocreatie

Kenniscocreatie betreft een vorm van samenwerking tussen wetenschappers en (vooral maar niet uitsluitend) professionals uit de wereld van (publiek) bestuur en beleid, waarmee zij gezamenlijk nieuwe kennis ontwikkelen die voor de verschillende betrokken partijen van belang is.
Dit houdt in dat de in kenniscocreatie ontwikkelde kennis aan de criteria voor wetenschappelijke kwaliteit voldoet en tegelijkertijd een praktische gebruikswaarde heeft voor de professionals in hun beleidspraktijk.
Kenniscocreatie kan daarbij een bewust vormgegeven proces zijn, maar ook een toevallig ‘bijverschijnsel’ van een goede samenwerking.
Wetenschappers en beleidsmakers kunnen de intentie hebben gezamenlijk kennis te ontwikkelen met een meer of minder geslaagd resultaat (bewust gewilde kenniscocreatie). Omgekeerd kunnen zij elkaar tegenkomen in projecten en achteraf constateren dat er nieuwe, voor beide bruikbare vormen van kennis zijn ontstaan. Zo’n gang van zaken kan onbewuste kenniscocreatie worden genoemd.
Een vorm van ‘semi-bewuste’ kenniscocreatie is die waarin de projectleiding wel bewust uit is op kenniscocreatie, terwijl de dagelijkse deelnemers in het project zich daar minder van bewust zijn en zich vooral op het oplossen van het voorliggende probleem richten.