Basisuitgangspunten van de systeemtheorie

De systeemtheorie is het beste te typeren als een logische denkwijze waarbij men ervan uitgaat dat een systeem of persoon altijd een context heeft.
De systeemtheorie is een wijze van denken die in verschillende wetenschappen wordt toegepast die niet perse verbonden is aan de psychologie, psychiatrie, hulpverlening of opvoeding. Het is de manier van kijken naar objecten.
Het draait in de systeemtheorie om het grote geheel, zonder de onderdelen uit het oog te verliezen.
Het object dat onderzocht wordt, wordt niet gezien als iets op zichzelf staand, maar als in wisselwerking met de omgeving: geheel > som der delen.
Het eigenschap van het object of systeem wordt niet gezien als eigen aan het object of systeem, maar wordt opgevat als eigenschap die niet los van de omgeving te beschouwen is.
De eigenschappen van een geheel worden wel beïnvloed, maar niet bepaald door de kenmerken van een onderdeel.
Men gaat er altijd van uit dat gedrag door meerdere aspecten beïnvloed wordt.

Deel dit artikel