Humanistiek

Humanistiek is de studie van het menselijk bestaan in het licht van humanistische tradities. Deze studie wordt gestuurd door vragen naar de zin van het leven en richt zich tevens op ervaringen van zin. Ze wordt gevoed door verschillende fIlosofische en wetenschappelijke disciplines alsmede beroeps- en andere praktijken. Behalve een theoretisch
heeft ze ook een praktisch doel en deze doelen worden op elkaar betrokken.
Het theoretische doel is kennis van en inzicht in:

(a) het menselijk bestaan waarbij deze kennis en dit inzicht wordt gestuurd door vragen
naar de zin van het leven, gericht is op ervaringen van zin, en wordt geïnspireerd door en
geconfronteerd met humanistische tradities;

(b) vormen van humanisme zoals belichaamd in levensbeschouwingen, ideologieën,
fIlosofieën” wetenschappen, kunsten, culturen, maatschappelijke constellaties, levenspraktijken,
persoonlijke levenshoudingen en in het bijzonder in beroepspraktijken van humanistici;

(c) de consequenties van het voorgaande voor de wetenschapsbeoefening.
Het praktische doel is:

(a) humanisering van bestaanswijzen, mede met het oog op
(b) verruiming van mogelijkheden om een zinvol bestaan te leiden en te ervaren;
(c) in relatie tot het voorgaande verdere ontwikkeling van humanistische levensbeschouwingen. levenspraktijken, persoonlijke levenshoudingen en beroepspraktijken zoals vormen van raadswerk, levensbeschouwelijk onderwijs, normatief beleidsadvieswerk en wetenschappelijk onderzoek.

Zowel voor het theoretische als voor het praktische doel zijn in ieder geval van belang de
tïlosofie, geschiedwetenschap, mens-, maatschappij- en cultt:urwetenschappen en religie-, kunst- en literatuurwetenschappen. De feministische benadering is in al deze disciplines van belang. De verschillende disciplinaire invalshoeken worden in de humanistiek met
elkaar in verband gebracht vanuit het theoretische en praktische doel van de humanistiek. De systematische, historische en praktische humanistiek hebben een bijzondere maar geen exclusieve verantwoordelijkheid voor de realisering van deze doelen. Bijzonder,
omdat deze benaderingen, in afwijking van de verschillende disciplinaire invalshoeken, geen ander doel kennen dan dat van de humanistiek zelf. Niet exclusief, omdat deze benaderingen en invalshoeken op basis van onderlinge samenwerking en gelijkw~gheid een bijdrage leveren aan dat gemeenschappelijke doel. In deze” zin kan de humanistiek een interdiscipline worden genoemd.