De normatieve besluitvormingstheorie is ontwikkeld door Victor Vroom in samenwerking met Phillip Yetton in 1973. Vroom en Yetton stellen dat alle managers beslissingnemers zijn en dat de effectiviteit van leiders hoofdzakelijk bepaald wordt door het nemen van de juiste beslissingen. Vroom en Yetton onderzochten hiertoe hoe leiders het beste beslissingen nemen, namelijk (A) autocratisch, (C) consultief of (G) groepsgebaseerd. Vijf verschillende beslissingsprocedures worden in dit verband door Vroom en Yetton gedefinieerd:
– De leider neemt de beslissing alleen (A1)
– De leider krijgt informatie van de volgers en beslist alleen (A2)
– De leider deelt het probleem met de volgers individueel, luistert naar hun ideeën en beslist vervolgens alleen (C1)
– De leider deelt het probleem met de volgers als groep, luistert naar hun ideeën en beslist vervolgens alleen (C2)
– De leider deelt het probleem met de volgers als groep, vervolgens zoekt de groep naar een oplossing. De leider accepteert de besliste consensus (G)
Om de meest effectieve beslissingsstijl te bepalen, dient onderstaand schema te worden doorlopen:
Het normatieve aspect van dit model is dat het eerder door rationele logica is gedefinieerd dan door langdurige observatie. Dit model werkt het best wanneer er duidelijke en aanvaardbare meningen zijn over de belangrijkheid van de kwaliteit van de beslissingen en de mate waarin beslissingen door werknemers aanvaard zullen worden. Deze zijn echter niet altijd met zekerheid te bepalen.
LITERATUUR
Vroom, V.H. (1973), A new look at managerial decision making, Spring 1973, Vol. 1, Issue 4, pp 66-80.
Reageer op dit bericht