Design Thinking Methode

Design thinking betreft een ontwerpstrategie met een kort-cyclisch karakter, waarbij men redeneert van problemen naar oplossingen en weer terug. Design thinking is een onderzoeksontwerp dat voortkomt uit de human-centered design traditie en heeft zijn oorsprong in vakgebieden als architectuur en productontwerp. Het is echter ook een sterke methode voor business professionals. Zichtbaar is dat design thinking steeds vaker toegepast wordt om complexe managementproblemen op te lossen. De definitie van design thinking voor toepassing op managementproblemen volgens Brown (2008) luidt dan ook als volgt:

“A discipline that uses the designer’s sensibility and methods to match people’s needs with what is technologically feasible and what a viable business strategy can convert into customer value and market opportunity”

Als het onderzoeksontwerp van design thinking wordt gehanteerd, heeft de centrale onderzoeksvraag bij aanvang vaak een open karakter en wordt de behoefte van de klant centraal gesteld. Dit lijkt logisch, maar dat is het niet altijd. De klant wordt bij deze methode actief betrokken in het proces. Het is geen ‘u vraagt en wij leveren’ methode. Het is een iteratief en oplossingsgericht proces waarbij de samenwerking tussen de ontwerpers en klant de centraal staat.

Via deze methode wordt getracht het creatieve brein te stimuleren om daarmee los te komen van gebruikelijke (lineaire) probleemoplossingsmethoden. Om tot innovatieve oplossingen te komen voor bestaande problemen of uitdagingen is het van belang om creatieve manieren van denken te stimuleren en een mensgerichte benadering te kiezen. De juiste mindset is hierbij cruciaal.
Het is van belang om in de samenwerking tussen klant en opdrachtgever een open en optimistische nieuwsgierige kijk te hebben en verschillende perspectieven te blijven waarderen. Het verdient aanbeveling om het team zo samen te stellen dat er juist uiteenlopende perspectieven ingebracht worden.
Onderstaand is de fasering van design thinking weergegeven, gevolgd door een beknopte toelichting.

Fase 1: Understand
Bij de start van het design thinking proces staat de ‘waarom’ vraag centraal, welk probleem of welke uitdaging willen we met elkaar oplossen? In deze fase wordt er expliciet weggebleven van oplossingsrichtingen. Tijdens deze fase kan in het proces, anders dan bij andere innovatie methodologieën, door het analyseren, synthetiseren en reframen van het probleem tot een nieuwe probleemstelling gekomen worden. De reframe techniek toepassen bestaat in dit proces uit vier technieken:

1. Stellingname: beschrijf de situatie/het probleem die/dat je wilt aanpakken. Doe dit compact maar met voldoende detail. Zorg ervoor dat het evident is dat dit een situatie is die moet worden aangepakt.
2. Onderbouwen: geef minimaal vier argumenten, redenen en oorzaken die de stelling ondersteunen en plaats deze rondom je stelling. Met andere woorden: geef aan ‘WAAROM’ de situatie is zoals die is, wat ligt eraan ten grondslag?
3. Spiegelen: formuleer voor elk van de argumenten minimaal drie tegenovergestelde beschrijvingen

Tips:

• Grammaticaal omkeren
• Gebruik vervolgens andere woorden
• Dus keer de situatie om en kies daarbij minimaal één extreme variant
• Als je dit voor elk van de 4 argumenten hebt gedaan kies dan die formulering die eigenlijk te mooi is om waar te zijn

4.Reframen: neem de vier gekozen formuleringen apart en definieer van daaruit jouw gereframede uitdaging. Kijk daarbij goed naar de gekozen tegenovergestelde beweringen en denk daarbij: Wat als deze beweringen waar zouden zijn, wat is daarbij dan de situatie van waaruit dit zou kunnen ontstaan?

Fase 2: Explore
In de Explore-fase creëert het team een ​​diep begrip van de context van de uitdaging door trends, technologische ontwikkelingen, experts, belanghebbenden en vooral eindgebruikers te verkennen. Het team leeft mee met eindgebruikers door zich onder te dompelen (ervaar wat ze ervaren), betrokken te zijn (met ze te praten) en te observeren (kijk wat ze doen) om verborgen wensen, behoeften, doelen, verlangens, frustraties en gevoelens te ontdekken.
Hulpmiddelen hierbij zijn bijvoorbeeld het maken van een persona en-of een fotostudie:

• Een persona is een hulpmiddel om je één te maken met je doelgroep/de eindgebruiker. Het is een manier om context te creëren van diegene(n) waarvoor je een oplossing ontwikkelt. Het geeft een beeld van de situatie waarin hij/zij zich bevindt, waar hij/zij tegenaan loopt, waar hij/zij van houdt of juist niet en wat zijn/haar verwachtingen zijn.
• Een fotostudie is een verzameling van plaatjes van de situatie/omgeving van je doelgroep. Het is een manier om verbinding te maken met de wensen en behoeften van je persona.
• Leef je in de situatie van de persona en hoe zij/hij deze situatie zou ervaren. Wat valt hem/haar op? Waar wordt hij/zij blij van? Wat vindt hij/zij belangrijk? En wat maakt hun dag tot een feest?

Of maak een empathiemap:

• Gebruik de empathy map om de belevingswereld van persona’s te vangen. Schrijf de kernpunten en inzichten van je observatie op post-its en plak ze in het bijbehorende kwadrant
• De empathy map geeft vanuit 4 perspectieven een beeld van de persona;
  1. wat ziet ie, hoe ziet zijn omgeving eruit?
  2. wat zegt ie, hoe uit ie zich?
  3. wat doet ie, hoe gedraagt ie zich?
  4. wat hoort ie, hoe wordt ie beïnvloedt?
• Onderaan beschrijf je wat ie denkt en voelt, wat gaat er in hem/haar om?
• Wat zijn behoeften en fricties en welke inzichten kun je daaruit halen, waarom zijn er die behoeften en fricties?

Fase 3: Define
De Define-fase dient om toekomstscenario’s te definiëren en ideeën te genereren. De kennis die is opgedaan in de fase begrijpen en verkennen wordt uitgepakt, gedeeld en gesynthetiseerd.
Behoeften, fricties en inzichten worden geïdentificeerd en leiden op een zinvolle en gebruikersgerichte manier tot een opnieuw geformuleerde uitdaging. Het team bereidt het idee voor door hoe-kunnen-vragen te bedenken.

Focussen van de probleemstelling
Gebruik de behoeften en de inzichten voor de formulering van een scherpe focusvraag. Dit is een ”Hoe kunnen we… zodat….” vraag die een verbinding maakt tussen een behoefte en een geconstateerd inzicht.

Fase 4: Ideate
Ideation is een proces van divergerend denken. Onbelemmerd met een open mind.
Het is de modus van het ontwerpproces waarin je concentreert op het genereren van ideeën. Mentaal vertegenwoordigt het een proces van “breed gaan” in termen van concepten en resultaten.
Ideation levert zowel de brandstof als het bronmateriaal om prototypes te bouwen en innovatieve oplossingen in de handen van jouw gebruikers te krijgen.

Wanneer het op een succesvolle manier wordt gefaciliteerd, is ideatie een spannend proces.
Het doel is om een ​​groot aantal ideeën te genereren – ideeën die mogelijk nieuwere, betere ideeën kunnen inspireren – die het team vervolgens kan terugbrengen tot het beste, meest praktische en meest innovatieve.
Het belangrijkste doel van de ideatiefase is om creativiteit en innovatie te gebruiken om oplossingen te ontwikkelen. Door de oplossingsruimte uit te breiden, kan het ontwerpteam verder kijken dan de gebruikelijke methoden voor het oplossen van problemen om betere, elegantere en bevredigende oplossingen te vinden voor problemen die de ervaring van een gebruiker met een product beïnvloeden.
In de ideatiefase brengen ontwerpdenkers ideeën aan – in de vorm van vragen en oplossingen – door creatieve en nieuwsgierige activiteiten zoals Brainstorms en Worst Possible Ideas.

Tips:
Mensen hebben vaak de neiging om kritiek te leveren.
Zorg ervoor dat je elkaar daarop aanspreekt. Probeer vooral nieuwe inzichten te krijgen. Open vragen zijn daarin belangrijk.Creatief denken is de kunst van het doorbreken van patronen en gewoontes:

• blijf je richten op de vraag
• focus op wilde originele ideeën
• kwantiteit genereert kwaliteit
• sta open voor onverwachte verbindingen
• stel oordeel uit

Fase 5: Experiment
In de experimentfase brengt het team hun ideeën in de fysieke wereld door prototypes te ontwikkelen. Door middel van experimenten zullen die prototypes worden getest met echte klanten en eindgebruikers om te bepalen of ze echt een gebruikersinzicht vervullen of oplossen. Feedback van klanten en eindgebruikers wordt geïntegreerd in het werk van het team en verwerkt tot vernieuwde concepten.

Deze fase beslaat het creatieve hoogtepunt van het ontwerpproces. Op basis van de uitkomsten van de ontwerpfase van de klant genereert het team, in co-creatie met belanghebbenden, tal van ideeën en oplossingsrichtingen.Deze ideeën worden uitgewerkt tot concepten en verschillende ontwerpscenario’s.

Deze stap biedt je de kans om jouw concept aan je doelgroep uit te leggen en vragen te stellen om nog beter inzicht te krijgen om zo je concept verder te verbeteren en nog beter op de doelgroep te laten aansluiten.

Fase 6: Position
Het is belangrijk om je concept goed te positioneren. Daarbij is het belangrijk dat je de focus op de eindgebruiker houdt en je duidelijk kunt maken hoe je welk probleem kunt oplossen Om de ideeën en concepten te evalueren kun je gebruik maken van de PPCO methodiek. Met deze methodiek doorloop je de Plusses, de Potentials, de Concerns en de Options van de concepten.

Plusses
Benoem minimaal 3 aspecten die je super interessant vindt aan dit concept

Potentials
Benoem minimaal 3 potentiële kansen of positieve effecten die ontstaan als je dit concept implementeert.

Concerns
Benoem je zorgen bij dit concept. Vertaal deze in een ‘Hoe zouden we… kunnen oplossen’ vraagstelling

Options
Welke ideeën heb je om je ‘concerns’ weg te nemen?

Welke kanttekeningen kunnen er bij de methode worden geplaatst?

Er zijn verschillende kritiekpunten en kanttekeningen die worden geplaatst bij de Design Thinking methode:

1. Oversimplificatie van problemen: Design Thinking kan soms oppervlakkig blijven bij het begrijpen van complexe problemen. Het kan leiden tot het identificeren van snelle oplossingen zonder dieper in te gaan op de onderliggende oorzaken van een probleem.
2. Gebrek aan meetbare resultaten: Een van de kritiekpunten is dat Design Thinking soms moeilijk meetbare resultaten oplevert. Het proces richt zich meer op het verkennen en genereren van ideeën dan op het kwantificeren van succes of effectiviteit.
3. Niet altijd geschikt voor alle problemen: Design Thinking is sterk gericht op het oplossen van complexe, vaak mensgerelateerde problemen. Voor sommige problemen, vooral die met een technische of financiële aard, kunnen andere methoden zoals Six Sigma of Lean meer geschikt zijn.
4. Nadruk op creativiteit kan leiden tot vaagheid: Soms kan de nadruk op creativiteit en “out-of-the-box” denken leiden tot vage oplossingen die moeilijk uitvoerbaar zijn in de praktijk.
5. Gebrek aan standaardisatie: Omdat Design Thinking een iteratief proces is dat sterk afhankelijk is van de context en de vaardigheden van het team, kan het moeilijk zijn om consistente resultaten te bereiken. Dit kan problemen veroorzaken bij het schalen van de methode binnen grote organisaties.
6. Focus op gebruikers kan andere belanghebbenden verwaarlozen: Hoewel Design Thinking sterk gericht is op het begrijpen van de behoeften van gebruikers, kan het soms andere belanghebbenden zoals belangrijke belangengroepen of leveranciers verwaarlozen.

Hoewel Design Thinking veel waarde kan toevoegen aan het innovatieproces, is het belangrijk om deze kanttekeningen in gedachten te houden en de methode aan te vullen met andere benaderingen waar nodig.

LITERATUUR

1. Brown, T., (2009). Change by design: How design thinking transforms organizations and inspires innovation. HarperCollins.
2. Brown, T., (2008). Design Thinking. Harvard Business Review, 84-92.