BOOT & BOT Framework

In de wereld van infrastructuurontwikkeling en financiering spelen verschillende modellen een cruciale rol bij het realiseren van substantiële projecten. Twee van de meest prominente frameworks die worden gebruikt in publiek-private samenwerkingen (PPS) betreffen het BOOT (Build, Own, Operate, Transfer) en het BOT (Build, Operate, Transfer) framework. In dit artikel worden de frameworks beknopt weergegeven alsmede worden de overeenkomsten en verschillen geduid. 

BOOT-framework

Het BOOT-framework is ontworpen om de financieringslast voor de overheid te verlichten en tegelijkertijd de betrokkenheid van de private sector bij infrastructuurprojecten te vergroten. De fasen van het BOOT-framework betreffen als volgt:

1. Build (Bouwen): Een aannemer of consortium van bedrijven ontwerpt en bouwt de infrastructuur volgens de specificaties van de overheid.

2. Own (Bezitten): Na voltooiing van de bouwfase wordt de infrastructuur eigendom van de private partner, die verantwoordelijk is voor het beheer en de exploitatie ervan gedurende een vooraf bepaalde periode.

3. Operate (Exploiteren): Tijdens de exploitatiefase is de private partner verantwoordelijk voor het operationele beheer van de infrastructuur, inclusief onderhoud, reparaties en naleving van regelgeving.

4. Transfer (Overdragen): Aan het einde van de overeengekomen periode wordt de infrastructuur overgedragen aan de overheid tegen een vooraf bepaalde prijs.

BOT-framework

Het BOT-framework volgt een vergelijkbaar proces als het BOOT-framework, maar verschilt in de eigendomsfase:

1. Build (Bouwen): Net als bij BOOT wordt de infrastructuur ontworpen en gebouwd door de private partner.

2. Operate (Exploiteren): De private partner is verantwoordelijk voor het operationele beheer van de infrastructuur gedurende een bepaalde periode.

3. Transfer (Overdragen): In tegenstelling tot BOOT wordt de infrastructuur na de exploitatieperiode overgedragen aan de overheid.

Comparatieve analyse

Het belangrijkste verschil tussen BOOT en BOT ligt derhalve in de eigendomsfase. Bij BOOT wordt het eigendom van de infrastructuur tijdens de exploitatiefase overgedragen aan de private partner, terwijl bij BOT het eigendom na de exploitatieperiode wordt overgedragen aan de overheid.

Toepassingen en voordelen

Beide frameworks bieden voordelen zoals risicodeling, financiering zonder grote kapitaalinvesteringen vooraf, en stimulering van efficiëntie en innovatie door private betrokkenheid. De keuze tussen BOOT en BOT hangt af van factoren zoals projectvoorkeuren, lokale regelgeving en de aard van het project.

Welke kanttekeningen kunnen worden geplaatst bij de frameworks?

Hoewel beide modellen vergelijkbare fasen doorlopen, zijn er belangrijke verschillen, zoals gesteld met name in de eigendomsfase.
Hoewel deze modellen voordelen bieden, zijn er ook enkele kanttekeningen die moeten worden overwogen:

1. Financiële risico’s: Hoewel publiek-private samenwerkingen de financiële last voor de overheid kunnen verlichten, brengen ze ook financiële risico’s met zich mee voor zowel de private als de publieke sector. Bijvoorbeeld, als de inkomsten uit de exploitatie van de infrastructuur lager zijn dan verwacht, kan dit leiden tot financiële problemen voor de private partner.
2. Publiek belang versus winstoogmerk: Er bestaat een spanning tussen het nastreven van het publieke belang, zoals toegankelijkheid en kwaliteit van dienstverlening, en het winstoogmerk van private partners. Dit kan leiden tot conflicten tussen de doelstellingen van de publieke en private sector.
3. Complexiteit van contracten: De contracten tussen de publieke en private partijen kunnen complex zijn en verschillende juridische en financiële clausules bevatten. Het beheer van deze contracten vereist gespecialiseerde kennis en ervaring, wat een uitdaging kan zijn voor overheden.
4. Overdracht van risico’s: Hoewel publiek-private samenwerkingen bedoeld zijn om risico’s te delen tussen de publieke en private sector, bestaat het risico dat bepaalde risico’s onvoldoende worden overgedragen of dat nieuwe risico’s ontstaan tijdens de levensduur van het project.
5. Transparantie en verantwoording: Publiek-private samenwerkingen kunnen leiden tot gebrek aan transparantie en verantwoording, vooral als gevolg van commerciële gevoeligheid van informatie of complexe contractuele regelingen. Dit kan het moeilijk maken voor het publiek om inzicht te krijgen in de besluitvorming en prestaties van het project.

Het is belangrijk om deze kanttekeningen in overweging te nemen bij het evalueren en implementeren van publiek-private samenwerkingen, om ervoor te zorgen dat de voordelen van deze modellen worden gemaximaliseerd en de risico’s worden beheerst.

LITERATUUR

1. Wilde Sapte LLP, Denton (2006). Public Private Partnerships: Bot Techniques and Project Finance. London: Euromoney Books. p. 224.
2. Walker, Smith, Adrian Charles (1995). Privatized infrastructure: the build operate transfer approach. Thomas Telford. p. 258.