Wet Homologatie Onderhands Akkoord (WHOA)

De Wet homologatie Onderhands Akkoord betreft een Nederlands wetsvoorstel welke onderdeel uitmaakt van de Faillissementswet.
Gedurende de coronacrisis is de WHOA versneld doorgevoerd als insolventierechtelijke maatregel.
De WHOA als wetgeving stond al enige tijd in de steigers: al sedert 2012 is de wetgever bezig geweest met de modernisering van het insolventierecht, waar de WHOA onderdeel van was. 
De WHOA dient ter versteviging van de herstructuteringsmogelijkeden binnen de faillissementswet.

Alhoewel de WHOA complex van aard is, is het achterliggende idee relatief eenvoudig: een schuldenaar die insolvent is of dreigt te geraken, kan aan de schuldeisers een akkoord aanbieden ter afwering van een faillissement. De WHOA introduceert de mogelijkheid voor de schuldenaar om een bindend stappenplan overeen te komen met de schuldeisers voor de herstructurering van een noodlijdende onderneming. Voor de inwerkingtreding van de WHOA was een dergelijk stappenplan uitsluitend mogelijk indien alle schuldeisers hiermee instemden.
Onder de WHOA wordt voorzien in de mogelijkheid van een cram down, waarbij minderheidsschuldeisers gebonden kunnen worden aan de afspraken van de meerderheid.
Het primaire doel van de WHOA is om het reorganiserend vermogen van levensvatbare ondernemingen met een te zware schuldenlast te versterken.

De WHOA werd op 17 april 2020 op de lijst van spoedeisende wetsvoorstellen geplaatst met als motivering dat deze ondersteuning zou bieden voor bedrijven welke kampten met de gevolgen van de coronacrisis. Op 6 oktober 2020 is de WHOA als hamerstuk aangenomen door de eerste kamer en trad op 1 januari 2021 in werking.

Onderstaand een generiek overzicht van de procedure volgens de WHOA:

1. Start van de procedure: De schuldenaar (onderneming) stelt een akkoord voor aan zijn schuldeisers. Dit akkoord kan betrekking hebben op een herstructurering van schulden, bijvoorbeeld door het verminderen van schuldenlast, verlenging van betaaltermijnen, etc.

2. Akkoordvoorstel: Het akkoordvoorstel moet worden ingediend bij de rechtbank in het rechtsgebied waar de schuldenaar zijn hoofdvestiging heeft. Het voorstel moet voldoen aan de wettelijke eisen en voorzien zijn van alle benodigde informatie.

3. Klasse-indeling: De rechtbank zal de schuldeisers indelen in verschillende klassen op basis van hun rechten en belangen. Elke klasse van schuldeisers moet afzonderlijk instemmen met het akkoord.

4. Stemming: Binnen elke klasse wordt een stemming gehouden over het akkoord. Als een meerderheid van de schuldeisers in elke klasse instemt (en deze meerderheid vertegenwoordigt ook minstens twee derde van de totale schuld in die klasse), kan het akkoord doorgaan naar de volgende fase.

5. Homologatie: Als het akkoord wordt goedgekeurd door de vereiste meerderheid van schuldeisers, kan de schuldenaar de rechtbank vragen om het akkoord te homologeren (goed te keuren). De rechtbank zal beoordelen of aan alle wettelijke voorwaarden is voldaan en of het akkoord eerlijk en redelijk is.

6. Bindend voor alle schuldeisers: Als de rechtbank het akkoord homologeert, is het akkoord bindend voor alle schuldeisers, inclusief degenen die tegen hebben gestemd of niet hebben gestemd.

Het is kritisch op te merken dat de procedure complex kan zijn en afhangt van de specifieke situatie van de schuldenaar en de schuldeisers. Het wordt aanbevolen om juridisch advies in te winnen als een onderneming overweegt gebruik te maken van de WHOA-procedure.